Sa ikaduhang gubat sa kalibotan, sulod sa kampo sa mga binilanggo ug sa mga hikling sa gubat dihay pari ug dihay usa ka tawong walay pagtuo nga naglantugi. Daghan nga naminaw kanila aron sa pagtimbang sa duha ka katarungan. Misaka ang pari sa bantaw nga tungtonganan ug mibatbat sa kalig-onan nga adunay Dios.

Mibanos ang walay pagtuo ug mising-al.

"Kon duna pay tinuod nga Dios, karon ania ko. Kon anaa siya ipapatay ko sa iyang gahom sulod sa pila ka segundo."

Mihilom siya. Unya mipadayon,

"Tan-awa, wa gyuy Dios, wa ako mamatay!"

Mihugyaw ang mga tawo. Misunod ang pari. Mihulam siya'g usa ka rebolber nga puno sa bala og gitunol ngadto sa iyang gikalantugi, miingon:

"Higala, kablita kanang rebolber pusila ako, karon dayon."

Nahiugnok ang walay pagtuo. Wala siya makapusil. Misulti ang pari.

"Mga higala, kining akong kaatbang sa lantugi wala dinhi, kay wala siya makapusil."

Nakamatikod ang mga tawo sa tuyo sa pari. Midason ang pari.

"Dili pruyba, tungod kay wala mopusil kanako kining tawhana nga wala siya dinhi. Dili usab pruyba nga tungod kay wala siya patya sa Dios, nga walay Dios." Naminaw pag-ayo ang mga tawo.

"Kon ikaw usa ka amahan unya ikatagbo mo ang imong anak human sa gubat ug dako na siya, wala siya makaila kanimo, patyon ba nimo tungod kay wala siya makaila kanimo?" sukna sa pari.

Ang mga tawo nagdungan og tubag. "Dili, dili gayud!"

"Mao usab ang Dios, tungod lamang kay kining tawhana nga usab anak sa Dios, patyon ba Niya, tungod lang kay wala kini moila Kaniya nga Dios? Dili gayud, kay maluluy-on ang Dios." Midahunog ang pagakpak sa katawhan, nakontento sila sa pahayag sa pari.

Pagtulon-an:
"Giabusahan mo ba ang Iyang pagkamaluloy-on, pagkamainantuson ug ang Iyang pagka mapailobon? Wala ka ba masayod nga gikaloy-an ka sa Dios aron maghinulsol?" (Roma 2:4)