May usa ka adunahang babaye nga nagadapit sa tanang mga talamdong mga tawo ug inila sa lungsod aron makigsalo kaniya sa dakong kombira atol sa adlaw niyang natawhan. Apan wala damha may usa ka magsusulat nga mipatugbaw sa iyang tingog ug mitawag sa tanang pagtagad sa mga nanambong. Ang maong tawo misugod sa pagtimba gikan sa iyang kaalam sa mga kalig-onan niya sa pagpanghimakak sa pagkaanaay Dios. Mikatawa siya ug miingon:

"Nagtoo ako nga kanatong tanan, ako ray walay pagtuo'g Dios dinhi. Dili ba? "Unya mikatawa siya.

Apan ang tag-iya sa balay mitubag.

"Wala ka mag-inusara Ginoong Magsusulat", matud sa Senyora.

Nalipay ang Ateye nga aduna diay tawo o kauban niya sa sama kaniya walay pagtuo'g Dios.

Ang senyora mitudlo sa eskina sa dakong balay diin didto maglubog ang iro ug ang iring.

"Sila usab sama kanimo walay pagtuo'g Dios. Ang diperinsiya lang mao nga wala sila magsuroysuroy aron pagpanghambog sa ilang kawalay pagtuo."

Mibanos ang makusog nga hugyaw sa mga nanambong.

Pagtulon-an:
Ang kaalam nga magayatak sa uban, mao ra usa'y magayatak sa hingtungdan. Si Cicero miingon, "Sa imong pagpanaw ikahibalag mo pa ang syudad nga walay paril, nunca nga makahibalag ka'g tribu sa mga tawo nga walay giila nga Dios. Kay kinaiya gayud sa tawo ang pagka makidiyosnon." Ang Bibliya nagpahayag, "Ang buang nagaingon sa iyang kasingkasing, 'walay Dios' (Salmo 52:1)